Apple’da çalışan devir hızı oldukça yüksekti. Kimi üç ayda ayrılıyor, kimi ani bir terfi alıyor, kimi ise kısa sürede işten çıkarılıyordu. Bu nedenle sürekli yeni yetenekler aranıyordu. Jobs da adaylarla yaptığı görüşmelerde hep aynı soruya başvuruyordu: “Neden Apple’da olmak istiyorsun?”
Bu tür dürüst ve kişisel cevaplar veren adayların Apple’daki performansı da dikkate değerdi. Fazla mesai yapmaktan çekinmiyor, takımlar içinde güven kazanıyorlardı. Bu saygı da onları daha fazla çalışmaya teşvik ediyordu. Yani motivasyonları ne kadar kişisel olursa, işe olan bağlılıkları da o kadar güçlü oluyordu.
Birçok aday klasik “Şirketin büyümesine katkı sağlamak istiyorum” gibi cevaplar veriyordu. Ancak Jobs, bu tür cevapların çoğu zaman gerçekten ne hissettiklerini yansıtmadığını biliyordu. İnsanlar genellikle olması gereken yanıtları veriyor, içten gelen düşüncelerini saklıyorlardı.
Jobs’un 2010 yılında katıldığı All Things Digital D8 konferansında söylediği şu söz, bu yaklaşımın temelini özetliyordu:
Oysa gerçekten dikkat çeken insanlar, ne istediklerini açıkça ifade ediyordu: “Liderlik becerilerimi geliştirmek istiyorum”, “Yaptığım işten gurur duymak istiyorum” ya da “Kendi şirketimi kurmadan önce tecrübe kazanmak istiyorum.”
“Bir kişiyi bir saatlik röportajla tam olarak tanıyamazsınız. Sonuçta karar, sezgilerinize dayanır. Bu kişi bana ne hissettiriyor? Baskı altındayken nasıl davranır? Gerçekten neden burada olmak istiyor?”
Jobs’a göre bu tür içten yanıtlar, o kişilerin işlerine duydukları tutkuyu gösteriyordu. Bu tutkuyla çalışan biri sadece görevini yapmaz, aynı zamanda işi sahiplenir, değer üretir ve uzun vadede fark yaratır.
Ona göre adayların verdikleri cevaplardan çok, bu cevapların alt metni önemliydi. Gerçek niyetlerini, tutkularını ve değerlerini çözmeye çalışıyordu.
Yorumlar kapalı.