GÖKHAN YILMAZ/FADİME YILMAZ ELMA – Türkiye Taşkömürü Müessesesinde Türk Tarih Kurumu çalışan maden emekçisi Cüneyt Özfidan, Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin ardından 30 günlük bebeğini ve eşini vazgeçerek gittiği Hatay’da dostlarıyla enkazdan çıkardığı genç hocayı hayata bağladı.
Türk Tarih Kurumu Üzülmez Müessesesi’nde çalışan 4 senelik maden emekçisi 33 yaşındaki Özfidan, zelzelelerin ardından eşinin de yardımıyla bölgeye gitmeye karar verdi.
Bir ay evvel dünyaya gelen kızı Umay Almina’yı geride vazgeçerek hiç düşünmeden Antakya’ya giden Özfidan, meslektaşlarıyla arama kurtarma çalışmalarına katıldı.
Özfidan, dostlarıyla bir kısmı devrilen binanın enkazından 8 saatlik zorlu çalışma neticeyi 22 yaşındaki Abdullah adlı hocayı kurtardı.
“İnsanlara umut olmak istedik”
Cüneyt Özfidan, Anadolu Ajansı muhabirine, Antakya’da 11 gün süresince arama kurtarma çalışmalarında yer aldığını söyledi.
Büyük bir trajedinin yaşandığına değinen Özfidan, “Bir çocuğum var, zelzele bölgesine giderken 30 günlüktü. Eşime, ‘Bölgede insanların bizlere lüzumu var, bölgeye gidiyorum.’ dedim. Kendisi de benim gitmemi söyledi. Orada insanlara azıcık olsun faydalı olmak, umut olmak istedik.” diye konuştu.
Özfidan, arama kurtarma çalışmalarından bahsederek, “İlk akşam bölgeye gittiğimizde bir bina tamamen devrilmek üzereydi. Abdullah da ailesiyle zelzeleden kaçarken ikinci kata geldiklerinde merdiven boşluğunda kalmış. Babası sağ olarak kurtarılmış. Annesi ve kız kardeşi hayatını kaybetmiş biçimdeydi. Binaya kimse giremiyordu. Binanın kalanı da devrilmek üzereydi. Abdullah’ı kurtarmak için bir çalışma yaptık.” ifadelerini kullandı.
Çalışma yaptıkları alanın çok dar olduğunu dile getiren Özfidan, şöyle devam etti:
“Bina devrilmek üzereydi. Balyoz, kazma, hilti kullanamıyoruz. Yeri geldi tornavidayla betonu kırdık, yeri geldi taşıtları durdurarak kriko aldık. Krikoyla betonu yükselterek parçalamaya çalıştık, demirleri kestik. Takribî 8 saat süren bir çalışma. Abdullah kardeşimiz orada merdivenin demir fobiliklerine sıkışmıştı. Kendisi Türkçe hocayı olduğunu söyledi. Ona, ‘Seni buradan çıkaracağız, alacağız’ dedik. O da bize, ‘Ağabey beni almadan gitmeyin’ dedi. Bizler de ‘Abdullah, ya burada birlikte can vereceğiz ya da birlikte buradan canlı çıkacağız’ dedik. Onu bir yandan hayatta tutmaya, bir yandan da moralini yüksek tutmaya çalıştık. Biz ona bu anları, maden emekçilerini, talebelerine anlatmasını söyledik. Uzun bir zaman sohbet ettik. 8 saat süren çalışmanın ardından Allah kısmet etti, kurtarmayı muvaffak olduk.”
“Her bir canı beğendiklerine kavuşturduğumuzda beraber keyiften ağladık”
Özfidan, bölgedeki çalışma biçimlerinin, yaptıkları işin galibiyetinin Türk Tarih Kurumundan geldiğini aktararak, “Bu müessesede her zaman bizim önceliğimiz iş sıhhati ve güvenliği olmuştur. Her girdiğimiz yerde ilk evvel yer altında çalıştığımız için tavanımızı sağlama alırız. Domuz damı; madenci dostlarımızın tamamının her gün yaptığı bir şey zira orada çalışmamız için tavanı sağlama almamız gerekli. Tavanı sağlama alalım ki kendimizi sağlama alalım, orayı ayakta yakalayalım.” biçiminde konuştu.
Yer altında çalışırken birlik ve beraberliğin ehemmiyetine işaret eden Özfidan, “Birlik beraberlik olmadığı sürece yer altında çalışamazsınız. Yer altına girdiğimizde işimiz bittiği zaman yanımızdakine destek ederiz. Herkes birlik beraberlik içerisinde işini yapar ve çıkar.” dedi.
Özfidan, her bir canı beğendiklerine kavuşturduklarında beraber keyiften ağladıklarını, bu duygunun anlatılamayacağını sözlerine ilave etti.
