H.S. ve H.S. çifti, 17 Ağustos 2013’te evlendikten sonra koca H.S.’nin görev yeri Samsun’a çıktı. Eşi, tayin talebinde bulunduğunu ancak kurumu tarafından bu talebin reddedildiğini söyledi. Bir süre Samsun’da görev yapan H.S.’nin tayini bu kez de Diyarbakır’a çıktı. Bu süreçte kadın, yine talebinin reddedildiğini ifade etti.
H.S. şüphe üzerine yaptığı araştırma sonucu karısının çalıştığı kurumdan hiç tayin talebinde bulunmadığını tespit etti.
2013 yılından beri ayrı şehirlerde yaşayan çiftin ilişkisi, tayin konusu nedeniyle sarsılmaya başladı.
Eşine sürekli tayin talebinde bulunduğunu söyleyen kadının, aslında Ankara’dan ayrılmak istemediği ve tayin talebinde bulunmadığı ortaya çıktı. Koca H.S., avukatı Gülben Elhakan aracılığıyla Diyarbakır 2. Aile Mahkemesi’nde boşanma davası açtı.
Avukat Elhakan, müvekkili için mahkemeye sunduğu dava dilekçesinde şu ifadelere yer verdi:
“Müvekkilim 2013’te H.S. ile evlenmiş ve bu evlilikten bir çocukları bulunmaktadır. Müvekkilim ve eşi kamu personeli olarak çalışmaktadır. Taraflar evlendikten sonra davalı kadının davacı kocasının bulunduğu yere hiç gelmediği, evliliğinin 3-4 ayından sonra ailesiyle yaşamaya devam ettiği ve adresini bile değiştirmediği belirlenmiştir. Müvekkilimin tayini Samsun ve Diyarbakır’a çıktıktan sonra davalı kadın birkaç hafta sonu yabancı gibi gelip gitmiştir. Müvekkilim davalının Diyarbakır’a yerleşmesi için tayin istemesi konusunda ikna etmeye çalışmış fakat başarılı olamamıştır. Tarafların evliliklerinin kağıt üzerinde olduğu, fiilen bir arada yaşamadıkları ve davalının kusurlu davranışları ile evlilik birliğinin temelden sarsılması nedeniyle müvekkilim boşanmayı talep ve dava etmiştir.”
Mahkeme, kadının eşine ve ailesine karşı küçümseyici tavırlar sergilediğini, tayin talebinde bulunduğu yalanıyla kocasını yıllarca oyaladığını belirledi. Kararda, “Eşlerin bir arada yaşamaktan imtina etmeleri evlilik birliğini sarsar. Kadının davranışları evlilik birliğinin devamını imkansız hale getirmiştir” denildi.