Eşinin açtığı davaya karşı dava açan kadın ise kocasının iddialarının doğru olmadığını ve kendisini sürekli vefat eden eşiyle kıyasladığını, hor gördüğünü, dışladığını ve hakaret ettiğini, ayrıca evden kovduğunu savundu. Kadın, 1500 lira tedbir ve yoksulluk nafakası ile 100 bin lira maddi ve 100 bin lira manevi tazminat talep etti.
Yargılamayı yapan yerel mahkeme, “kocanın, eşini, eski eşi ile kıyasladığını ve kadını ortak hanede istemediğini, kadının kusurunun ise ispatlanamadığını” tespit etti. Kocayı tam kusurlu bulan mahkeme, tarafların boşanmasına, kadına 1500 lira tedbir ve yoksulluk nafakası ile 40 bin lira maddi, 30 bin lira da manevi tazminat ödenmesine karar verdi.
Yerel mahkeme kararına karşı yapılan istinaf başvurusu üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi, erkeğin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verdi.
Koca, karara karşı temyiz başvurusunda bulundu.
Yerel mahkeme kararına yapılan itirazı inceleyen Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, yerel mahkeme kararının hukuka uygun olduğunu tespit etti.
Davacı erkek tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenlerin kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığını belirleyen Daire, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 370. maddesi uyarınca kararın onanmasına karar verdi.