Araştırmada, 2009-2024 yılları arasında emekli sayısının yüzde 85,3 oranında arttığı belirtilirken, emekli aylıklarının toplam gelir içerisindeki payının yüzde 18,3’ten yüzde 15,6’ya gerilediği ifade edildi. Emekli aylıklarındaki bu düşüş, gelir dağılımında emeklilerin pozisyonunun zayıfladığına işaret ediyor.
Araştırmada, Türkiye genelinde gelir dağılımındaki bozulmayı gösteren Gini katsayısının 2014 yılında 0,379’dan 2024 yılında 0,418’e yükseldiği belirtildi. İstanbul’da bu oran daha hızlı bir artış göstererek 0,357’den 0,428’e çıktı. Gini katsayısının sıfıra yaklaştıkça gelir eşitliğini, bire yaklaştıkça ise eşitsizliği ifade ettiği göz önünde bulundurulduğunda, İstanbul’daki bozulmanın ülke geneline kıyasla daha ciddi olduğu görüldü.
Araştırmaya göre, İstanbul’da en yüksek gelire sahip yüzde 10’luk kesimin gelir payı ile en düşük gelire sahip yüzde 10’luk kesimin payı arasındaki fark son 10 yılda 9 kattan 14 kata çıktı. Türkiye genelinde de benzer bir eğilim görülürken, en zengin yüzde 20’lik kesimin gelir artışı en yoksul yüzde 20’lik kesime göre çok daha fazla oldu.
TÜİK verilerine dayandırılan araştırmada, İstanbul’da 2 milyon 756 bin kişinin yoksulluk sınırının altında yaşadığı açıklandı. Özellikle 65 yaş üstü bireylerde yoksulluk veya sosyal dışlanma riski oranının yüzde 17’den yüzde 23’e yükseldiği belirtildi. Bu durum, yaşlı nüfusun ekonomik kırılganlığının arttığını ortaya koyuyor.
Yoksulluk sınırının altındaki bireylerin yüzde 93,8’i konut masraflarını büyük bir yük olarak görüyor. Konut kalemindeki fiyat artışlarının 2021’den bu yana yüzde 423,7’ye ulaştığı belirtiliyor. Bu durum, yoksul bireylerin yaşam maliyetlerini daha da artırarak ekonomik sıkıntıları derinleştiriyor.