“İmkânsız diye bir şey yoktur, yalnızca ‘uygun maliyet’ vardır. Gerçi Kayıp Seneler 90’lardaki deneyimlerimiz göstermiştir ki IMF, insansız ekonomi ister, acı ilaç içirir, kemer sıktırır, fiyatlıları ezer, tercih ekonomisi uygulatmaz, yandaş kurtarmaz, kamu israfını eksiltir, kısaca kan kusturur!
Gerçi IMF de değişti, kendine yöneltilen tenkitler ışığında siyasetlerini sosyalleştirdi, insan etkenini korudu. Geldiğinde öncelikle heterodoks sesleri kesmekle işe başlayacak, Ortodoks kadrolar kuracak, kamu banka idarelerini kendine bağlayacak, hazine, maliyeyi disipline edecek.
IMF ile uyuşma nedir?
Temel emeli beynelmilel para sisteminde karar olan IMF, bir ülkeyle uyuştuğunda ona borç vermekle kalmaz, ‘IMF himayesinde’ algısıyla küresel fonların akmasını sağlar. Yapısal reformlara ağırlık verir. Mali kararı temin eder, dış ticareti basitleştirir, popülist istihdama izin vermez, sürdürülebilir sihrime adımları atar, krizdekilere siyaset teklifleri getirir, uygulatır ve denetler.
Ekonomiye ne sağlar?
Öncelikle enflasyonun tırmanmasını önler. Nepotizmi eksiltir. Kredilerin açılmasını sağlar, ‘devlet mülkü deniz yemeyen domuz’ kafasındakileri yasaklamaya çalışır. Kısa vadede işsizliği tırmandırır, fiyatları baskılar, politikanın elini hazineden sürükletir, kazanç getirmeyen, azamet yatırımlarından ülkeyi temizletir. Tüketme disiplini algısı oturur. Maliyetlendirme tavrı bozukluğu gider, yerini ‘nimetkülfet balansı’ kavrayışı alır. Devamında işsizlik de enflasyon da düşer. Ama yurttaşı çok güçler.” HABER MERKEZİ