Beklerken tabii insanın kafası olmadık şeylere çalışıyor. Örneğin, Çağlayan’daki o koca meydandan yürüyerek adliyenin C kapısındaki uzun güvenlik kuyruklarından içeri giriyorsunuz. Peki girdiğiniz kat kaçıncı kat? Normalde giriş katı 0’dır ama bizim adliyemizde eksi 2.
Sanmayın ki eksi 2 binanın bodrumunda. Hayır, değil. Peki neden böyle? İmar mevzuatında kanuna karşı hile yapmak, binaya kat ilave etmek amacıyla.
Düşünün, ülkenizin en büyük adliye binası, aslında kanuna karşı yapılan bu hile sayesinde bu kadar büyük.
Devletimizin yaptığı kanuna karşı hilelere bir örnek daha vereyim:
Cumhurbaşkanlığı’nın İstanbul Tarabya’da, Huber Köşkü’nün arkasında kalan yerleşkesi de kanuna karşı hile yöntemiyle inşa edildi. Süleyman Demirel’in Cumhurbaşkanlığı döneminde bu arazi önce Cumhurbaşkanlığı Muhafız Alayı’na devredildi, böylece İstanbul Boğazı öngörünümde inşaat yasağının arkasından dolaşıldı, çünkü yasa sadece askeri tesis inşasına izin veriyordu. İnşaat bitti, arsa yeniden Cumhurbaşkanlığı’na geçti.
Ayrıntısını bilmiyorum ama Tayyip Erdoğan döneminde yine Boğaz öngörünümde tarihi Vahdettin Köşkü’nün yerine inşa edilen yapılar için de eminim bir kanuna karşı hile yöntemi uygulandı. Güzelim ahşap tarihi köşk yok oldu, yerine betonarme kocaman başka başka yapılar geldi. Bu yapılar en azından 2. derece tarihi eser olan o köşkü andırmıyor bile. Vatandaş yapsa ensesinde boza pişirilir, mahkeme mahkeme dolaşır ama Cumhurbaşkanlığı yapınca akan sular durdu.
Türkiye’nin hukukla ilişkisi maalesef böyle. Hukuka en önce uyması gerekenler bile ‘kanuna karşı hile’ cingözlükleriyle işlerini görüyorsa, vatandaştan yasalara uymasını nasıl bekleyeceksiniz?
Çağlayan’da duruşmanın başlamasını beklerken Anayasa Mahkemesi’nin kararının haberi geldi.
Uzman olmayanın içinden çıkmasına ve anlamasına imkan olmayan, inanılmaz derecede uzun ve teknik ayrıntılara boğulmuş bir karar. Kısaca anlatmaya çalışayım:
Türkiye’yi ‘Cumhurbaşkanlığı Sistemi’ne geçiren Anayasa değişikliği 2017 yılında yasalaştı. Orijinal plana göre bu anayasa değişikliklerinin en önemli bölümleri, yani idari sistemle ilgili bölümleri Kasım 2019’da yürürlüğe girecekti.
Türkiye, aslında Osmanlı’nın son 100 yılından beri ama esas olarak 1923’ten beri hükümet sistemiyle yönetiliyordu. Bu da devasa bir idare hukuku birikimi, uygulaması ve içtihadı yaratmıştı. Sistem artık yerli yerine oturmuştu.
Ama bu değişiklikle biz o birikimi kaldırıp çöpe atacak, yerine gerçekte tek kişilik hükümet sistemi olan başkanlık sistemini koyacaktık. Bu yeni sisteme geçiş için yüzlerce yasanın binlerce maddesinde değişiklik yapmak, onları hep yeni sisteme uygun hale getirmek gerekiyordu.
Yorumlar kapalı.