Dervişoğlu’nun açıklamalarından öne çıkanlar şöyle:
‘Bugün sansürün kaldırılışının 116. yıl dönümü… Gazeteciliğin suça dönüştürüldüğü bir cadı avı ikliminde basın özgürlüğü, istibdata karşı hürriyet mücadelemizin temel yapı olma mecburiyetindedir. Türk basının sansüre direnişinin bayraklaştığı bu anlamlı günün gazeteciler için ilk anlamına kavuşabilmesi ve gerçekten bayram olabilmesi için suç ve suçludan ziyade, onların ifşa eden gazetecileri cezalandıran bu ucube sistemin yerine basını kimsenin kendi yandaşı haline getiremeyeceği tam demokrasiyi tesis edene kadar mücadelemize devam edeceğiz.
Ne acıdır ki gayri milli tahrifat bakanı Yusuf Tekin’in ‘ruhban okulu açılmalı’ çığlıklarını Fener Rum Patriğini’nin ekümenik sıfatıyla zirvelere katılmasının haberlere taşındığını gördükten daha birkaç gün önce Yunan hükümetinin dört Türk okulunu daha kapatma kararını ne haberlerde gördük ne de buna ilişkin bir tepki duyduk… Hükümetten ve başındaki zattan zaten umudumu kestim, Dışişleri Bakanlığı’nda çalışan ve içinde halen devlet aklı ve ahlakına sahip olanlar varsa onlara sesleniyorum; Batı Trakya Türklerinin okulları kapatılıyor. Bakınız kapandıktan sonra açmak zordur, bu işe acilen müdahale ederek mensubu olduğunuz milleti ve tarihi hem meydanlarda hem masalarda zaferlerle dolu milletimizin size verdiği vazifenin gereğini yerine getirin. Bu büyük Türk milletine karşı sorumluluğunuzdur.
24 Temmuz tarihinin bize hatırlattığı en önemli şey Cumhuriyetimizin tapu senedi Lozan Antlaşmasının 101. yıl dönümü olmasıdır. Lozan Antlaşması, kesintisiz on bir yıl boyunca yorgun düşmüş bu büyük milletin gün yüzü gördüğü ve uzun on yıllardan sonra hem cephede hem de masada destan yazdığı büyük zaferini taçlandırdığı anlaşmadır. Tarihi çarpıtılmış dizi senaryolarından ibaret sananlar, kendileri çalıp kendileri oynamayı devlet yönetmek zannedenler açıp önce Lozan’ı bir okusunlar. Tanınmanın ne manaya geldiğine baksınlar. Sonra Kuzey Kıbrıs’ın ve uzaktan atıp tuttukları Filistin’in onlarca yıldır süre gelen tanınma mücadelelerini hatırlasınlar. Lozan Antlaşması, Saray Amiri ve avenesinin en büyük karın ağrısıdır. Çok bilmiş kadrolu meczuplarıyla birlikte Lozan üzerinden İsmet Paşa ile, İsmet Paşa üzerinden ise asıl hedefleri olan Atatürk ve Cumhuriyetle kendi fukara akıllarınca bitmeyen bir nefretle savaşlarını icra etmektedirler.
Bu zavallı ve beyhude hesaplaşma çabasının aslında tek bir düğüm noktası var; nasıl olurda bir öksüz koskoca padişahın teslimiyetinin üstüne söz söyleyip, bir Milleti asırlık uykusundan uyandırır. Milli Mücadeleyi başlatıp, o “gavur dediklerine karşı” cenk ederek kazanır, üstüne bir de cumhuriyeti kurar. Hurafeci çapsızlar işte bunu hiç içlerine sindiremediler. İstediler ki devranları hep sürsün. Bu millet köle olmuş, olmamış onlar için ne fark eder? İstediler ki millet uykusundan hiç uyanmasın. Adı saltanat olmuş, hilafet olmuş, işgal hükümeti olmuş, toprağına İngiliz çizmesi basmış, Yunan’a tekmil vermişler… Onlara göre ne fark eder? Emin olun şimdi de en ufak bir değişiklik yoktur zihinlerinde.
Yüz yıl önce bize istiklali çok görenler bugün de çok görüyorlar. Yüz yıl önce Cumhuriyeti çok görenler bugün de şüphesiz aynılar. İşte bu yüzden Türk Milletinin istiklal ve Cumhuriyet ülküsü var oldukça ateşle imtihanı asla bitmemiştir ve bitmeyecektir. Unutulmasın ki Lozan’a düşman olanlar Sevr’in alkışlayıcıları, Sevr’i imzalayanlarının hayranlarıdır. Büyük Ortadoğu Projesi havucunun peşinde koşup memleketi sığınmacı hendeğine çevirenlerdir. Bırakın Lozan’a laf etmeyi, Lozan’ı da İsmet Paşa’yı da Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün ismini de ağızlarına alamazlar. Bu tarihe böyle yazılacak ve Mustafa Kemal’in ismi ancak temiz ağızlarda anılacaktır!
Yorumlar kapalı.