İzmir’in Bayındır ilçesinde mahalleliler bahar mevsiminde dağlara çıkarak bin bir çeşit otla evlerine dönüyor. Dağlarda kendiliğinden yetişen pamuk otu, kurt otu, solucan otu, kuşdili otu, şemsiye otu, altın otu, sevgi otu, bulgur otu, kılçık otu, papatya, pampas otu, buğday, yulaf, kuş otu, keten ve lavanta gibi 30’dan fazla bitkiyi topluyorlar. Doğal bir şekilde elde edemedikleri bitkileri ise evlerinin önünde Hobi olarak yetiştiren köylüler bahçeleri de üretim merkezine dönüştürüyor. Evlerin önünde dezenfekte ederek kuruttukları bitkileri yaprak ve tohumların dökülmemesi için bazı işlemlerden geçirip kazanlarda rengarenk boyuyorlar. İç mekan tasarımında aksesuar malzemesi olarak kullanılan bu bitkiler paketlenerek alıcıların kapısına kadar gönderiliyor.
Hobi amaçlı başladıkları işe geçim kaynağına dönüştüren köylüler her yıl ağırtan talebe yetişmekte zorlanıyor. Sektörde kırsal mahallede yaşamı tersine döndüren bir göç başlatan bu iş tüm köyü seferber ediyor. Tarihi Kemeraltı Çarşısı’nda çiçekçi dükkanı işlettiği dönemde aldığı siparişleri köyüne getiren Rehber Şevik, 30 yılda bu işi bir sektöre dönüştürdü.
Doğanın yeşili bürünmesi ile birlikte tüm köylüler daha doğru yola çıkarken tohumların ekilmesiyle üretilen bitkiler de bahçede hasat ediliyor. boyama yapanların diğer köylülerden bu bitkileri satın aldığını dile getiren Şevik,1995 yılında başladıkları bu işin giderek büyüdüğünü söyledi.
Şevik, köyde yalnızca ek gelir sağlamak amacıyla değil ana iş haline dönüşen bu mesleğin herkesin beklediği bir iş konumuna dönüştüğünü söyledi. Şevik, “Köyün yüzde 100’ü bu işi yapıyor diyebilirim. Köydeki evleri gezseniz bazı kadınların evlerindeki saksılarına bile sardunya yerine bizim bu çiçekleri diktiklerini görebilirsiniz.” diye konuştu.
Zaman içerisinde farklı boyama ve süsleme yöntemleri kullanan köylüler otların dayanıklı hale gelmesi için farklı yöntemler denediklerini belirtti. Her geçen gün kalitesi artan ürünler ise dış pazara gönderiliyor.
Yorumlar kapalı.