Özel’in açıklamalarından satır başları şöyle:
”Normalleşme dediğimiz bu. Türkiye bundan 40 yıl önce bunu başarıyordu. TRT’de bir saygın gazeteci moderasyon yapıyordu. Bütün liderler sırasıyla söz alıyordular. Zaman zaman ortam geriliyordu, tartışıyorlardı; zaman zaman şakalaşıyorlardı ama bütün bir gece boyunca tartışıyorlardı. Çünkü normali oydu. Şimdi zaman ilerledikçe aslında bu tip demokratik kazanımların artması lazım. O günlerin üstünden yani işte Demirelli, Özallı, Erdal İnönülü veya Çillerli, Mesut Yılmazlı o tartışmanın üzerinden 40 yıl geçmiş. 40 yıl sonra geldiğimiz yere bak, herkes gidiyor. Tek başına televizyon programlarına katılıyor. Yani normalleşme dediğimiz meselenin bir boyutu da budur. Siyasiler kendi aralarında telefonla görüşebilirler, el sıkışmalıdırlar, baş başa görüşmeler, heyetlerle görüşmeler yapabilirler ama günü geldiğinde de esas yetkiyi aldıkları vatandaşın karşısına çıkmalı. Bence seçmen en iyi kararı da orada verir çünkü ikisini aynı anda görüyor. Aynı soruya ikisinin verdiği yanıtları görüyor. Stres altında nasıl tepki verdiklerini görüyor. Yani seçmen orada doğrudan oy vereceği kişiyle bir iletişim kuruyor. Ben hiç kaçmam. Şimdiden söyleyeyim. Ne zaman davet alırsam, nerede davet alırsam mutlaka katılırım. Bunun olması bence demokrasiye çok şey kazandırır. Zaten seçimden önce o görüntü yakalanırsa seçimden sonra böyle bugünlerdeki kadar işte normalleşme tartışmaları falan gündemi meşgul etmez. Çünkü zaten görüşüyorlar olur.”
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’la iki kez yüz yüze görüşmesi üzerine de Özel, şunları söyledi:
”5 Kasım’dan sonra beni ilk arayan liderlerden bir tanesi Sayın Devlet Bahçeli’ydi. Bütün liderler aradılar zaman içinde. AK Parti’den de AK Parti’nin Grup Başkanı Abdullah Bey aradı beni. 5-6 hafta sonra yeni yıl geldiğinde 1 Ocak günü, 31 Aralık gecesi ben Sayın Bahçeli’den başlayarak hepsini yeni yıl için aradım. AK Parti’den de Sayın Güler’i aradım. Ona dedim ki, grubunuzun ve partinizin yeni yılını kutluyorum. Sayın Erdoğan beni aramadığı için onu arayamadım şimdi. Çünkü o birinci parti. Biz bir kurultaydan geçtik ama hepinizin yeni yılını kutlarım, dedim. Sonra 31 Mart seçimleri oldu. 31 Mart seçimlerinde biz Sayın Erdoğan’la yer değiştirdik. Sayın Erdoğan ikinci partinin genel başkanı oldu. Ben birinci partinin genel başkanı oldum. Bu sefer bize düşerdi. 31 Mart’tan hemen bir hafta sonraki Ramazan Bayramı’nda bu sefer ben aradım kendisini. O da gayet sıcak bir şekilde karşıladı. Zaten önceden bir iletişimi olmuştu onun. Gayet iyi bir görüşme oldu. Sonrasında da biz ziyarete gittik. Ardından bu iadeyi ziyaret gerçekleşti. Bu görüntünün kime zararı var, ben anlayamadım. Bütün anketler gösteriyor ki hem CHP tabanının önemli bir kısmı, yüzde 75-80’ini bu fotoğraftan hiç rahatsız değil. Türkiye’de de oran oldukça yüksek. Esas mesele şu. Biz bu fotoğrafla birlikte başka bir şey yaptık. Bu fotoğraf, Türkiye’nin birinci partisiyle ikinci partisi liderlerin el sıkışabildiğini Türkiye’ye gösterirken toplumsal barışa bir katkı sağlıyor. Diyor ki, kutuplaşmayı bırakın bir kenara, el sıkışın, düşman değiliz, biz el sıkışabiliriz diyoruz. Birincisi bu. İkincisi, Türkiye’deki ayrılıklar Türkiye’yi dışarıda zayıflatıyorsa eğer ona karşı da diyoruz ki, biz aramızda her şeyi yaparız ama Türkiye olarak bir ve bütünüz.
Şu fotoğraftaki iki kişinin ortak özelliği ne? İkisi de 2 Temmuz günü milli takımı destekleyecek. Gol atarsa ikimiz de ayağa kalkacağız. Bütün Türkiye böyle. Bu gerçekliği kaçırmamak lazım. Biz rakibiz ama düşman değiliz. Ben Tayyip Erdoğan’ın 22 yıldır bu ülkede yaptığı bir sürü yanlışı biliyorum. Bir sürüsüne itirazım var ve hani siyasetin sınırlarını aşan hataları, yanlışları, ülkeye kötülükleri var, ayrı ama kendisine oy veren seçmenlere saygım var. Ben onu yok sayamam. O da beni yok sayamaz, saymamalı. Bu fotoğrafın böyle bir işlevi var. Kutuplaşmadan kim fayda, kim zarar görüyor; buna baktığımızda Cumhuriyet Halk Partisi seçmenleri şunu bilmeli. Bir tarafta devletin televizyonu, bir tarafta merkez medya, bir tarafta iktidara çok yakın medya bu partiyi sürekli şeytanlaştırırken, bu partiyi sürekli ‘yok terörle, yok onunla yok bunla ilişkilendirirken’ bu fotoğraftan sonra olur mu artık? Şimdi Sayın Erdoğan, üzerinde Cumhuriyet Halk Partisi yazıyor. Gelmiş, el sıkışmış. Çayımızı, kahvemizi içmiş. E burası terör yuvası olabilir mi? ama çok uzun zamanlar Anadolu’daki özellikle de belli televizyonların çok baskın olarak izlendiği coğrafyalarda hep Cumhuriyet Halk Partisi’nin teröristlerle iş birliği yapan, vatan hainlerinin partisi olduğunu vurguladılar. Bu fotoğraf artık o işleri bitirmiştir.”
Kutuplaşmanın tartışmayı özünden kopardığına vurgu yapan Özel, sözlerini şöyle sürdürdü:
“Kutuplaşma şöyle yapıyor. Beyaz ve siyah var. Karşılıklı kavga var. Kutuplaşma yoksa içerik konuşulmaya başlıyor. Cumhuriyet Halk Partisi içerikte güçlü. Cumhuriyet Halk Partisi polemikte, kavgada güçlü değil; olmamalı. Sosyal demokrat bir partinin söylediğinin içeriğinin önemi olmalı. Neden? Mesela vergide adalet… Bunu ortaya attığımızda Türkiye’de vergide adalet diyen var mıydı? DİSK bir vergide adalet mitingi yapmıştı. Biz desteklemiştik. Ben kurultay konuşmamda bu vergi sisteminin değişmesi gerektiğini söylemiştim. Biz vergide adalet konuşmaya başladık. Vergide adalet, içerik. Kutuplaşma ortamında kimse içerik konuşmuyor. Cumhuriyet Halk Partisi, teknoloji 5.0 konuşurken dünya, emek 5.0’ı ortaya atmalı. Yani sendikacılığın bile temassızı olmalı. Bunlar hep içerik. Ben bir kere fotoğrafın kendisini ve konuşabilmeyi önemsiyorum. Sebebi şu. Siyaset, konuşma işi. Şöyle bir yanlışı herkes terk etmeli. Efendim bir masa varsa o masa pazarlık masasıdır. Orada ya ittifak vardır ya koalisyon kurulacaktır. Masa yoksa savaş vardır. Karşılıklı el bombası atalım birbirimize. Böyle bir şey yok. Hem konuşabilirseniz hem de mücadele edebilirsiniz. Hem müzakere hem mücadele mümkün. Birinci kısmı, işin önemli bir kısmı bu.
