Terörsüz Türkiye’nin, gerek süreç, gerek sonuç bakımından ekonomimizin geleceğinde ciddi etkileri olacağı bir girişim olduğunu vurgulayan Cansen, bu etkilerin iyi mi yoksa kötü mü olacağını söyleyemediğini belirtiyor. Zira gerek sürecin işleyişini, gerek isyancı PKK’nın hangi şartların sağlanmaması halinde tekrar teröre başlar mı başlamaz mı bilmediğini ifade ediyor. Ancak söylenenlerden, küresel rüzgarlardan, tarihi olaylardan ve eşyanın tabiatından kalkarak, günün sonunda ortaya çıkacak “son tablo” (final picture) hakkında bir tahminde bulunabileceğini söylüyor.
Cansen’in tahmini oldukça dikkat çekici: Türkiye muhtemelen, cumhuriyeti kuranların idealize ettiği ve teorisi 1933’ten sonra kristalize olan “merkeziyetçi ulus devlet” yapısından uzaklaşıp, ademi merkeziyetçi bir devlet modeline evrilecektir. Bu dönüşümün tohumlarını Turgut Özal’ın attığını söylemenin yanlış olmayacağını belirtiyor.
Ancak Cansen’in aklına takılan kritik soru şu: Bu “son tablo” da bir “ara tablo” olamaz mı? Yani ademi merkeziyetçi model, çözdüğü sorunlardan daha derin iktisadi ve siyasi sorunlar yaratırsa, bu sorunlar bugünkü teröre rahmet okutacak çok daha kanlı “etnik temizlemeli bir iç savaşa” sebep olmaz mı? Bugünkü kanaatinin “dış güçler karışmazsa” ülkemizin bu feci mecraya sürüklenmeyeceği yönünde olduğunu ekliyor.
Petrolün önemi bitmedi
Analizin en can alıcı noktalarından biri, bölgesel ve küresel jeopolitiğin terörle mücadele ve “Terörsüz Türkiye” projesi üzerindeki etkisi. Cansen, dünya petrol rezervlerinin %60’ının Ortadoğu’da olduğunu ve bu rezervlerin büyük bir bölümünün üstünde de taş çatlasın dünya nüfusunun %2’sinin oturduğunu hatırlatıyor. Başta dünyanın en güçlü silahlı kuvvetlerine sahip ABD olmak üzere, gelişmiş ülkelerin tümünün bu bölgeyi yönetmek istediğini vurguluyor.
Üstelik Hristiyanların vicdan azabı olan Yahudiler 75 yıldır bu bölgede İsrail adlı bir devlet kurmuşlardır. Cansen’e göre, ABD’nin Türkiye’yi de kapsayan, “böl ve yönet” temelli “büyük ortadoğu projesi” şaka falan değildir. Bu bölgede Amerika ve İsrail ile iyi geçinmeyenlerin başı beladan kurtulmadığının altını çiziyor.
İşte bu noktada, terörsüz Türkiye girişiminin “sebep, süreç ve sonucunu” değerlerken PKK’yı destekleyen dış güçleri hesaba katmamak olmaz. Cansen’in çarpıcı bir tahmini de var: Zahiren Devlet Bahçeli’nin başlattığı bu projeyi aslında tüm bu hesapları yapan “derin devlet” tasarlamıştır diye düşünüyor.
Her yol paraya çikar
Ege Cansen, ideolojik ve kimlik temelli söylemlerin (Hizb-ul-Allah (Hüda-Par) yani Allah’ın Partisi, yaşasın sosyalizm, kendi kimliğimizle siyaset yapmak istiyoruz, anadilde eğitim, demokratik yönetim falan filan) güzel olsa da bunların hiçbiri “karın doyurmaz” net bir dille ifade ediyor. Hocası Sadun Aren’in “iktisatta her tartışma döner dolaşır, gelir dağılımına çıkar” sözünü hatırlatarak, “terörsüz türkiye” müzakerelerinin de dönüp dolaşıp gelir dağılımı sorununa dayanacağını kuvvetle muhtemel görüyor.
Bölgesel kalkınma projelerinin gelir dağılımındaki dengesizliklere etkisini anlatmak için kullandığı GAP benzetmesi (“ağzı doğuda memeleri batıda olan inektir”) çok şey anlatır. Irak ve Suriye’deki Kürtlerin, Bağdat veya Şam’la kavgasının petrol ve su yüzünden olduğunu örnek gösteriyor.
Cansen, Türk-Kürtlerin ezici çoğunluğunun, PKK’nın sosyalist rejimi altında yaşamak istemeyeceğine inandığını belirtiyor. PKK bunu bildiği için onlara “daha yüksek gelir” vadedeceğini öngörüyor. Bunun da sonucunun, kendine Türk diyenlerin gelirinin azalması olduğunu ifade ediyor. Halbuki, terörü bitirmenin ekonomik amacının, sıcak çatışmaya giden milyarlarca doları tasarruf edip ülkeyi daha hızlı kalkındırma olması gerektiğini savunuyor.
Yorumlar kapalı.