Milliyet’te yer alan habere göre, 1993 senesinden beri birbirinden farklı birçok işte çalıştığını söyleyen Ayhan Kırkar, köftecilikten kafeteryaya, market işletmeciliğinden kafeye daha birçok alanda yer aldı. Daha sonra Güneydoğu Asya ülkesi olan Doğu Timor’a abisinin işletmesine yardım için gitmeden 2 adet arabasını araç kiralama firmalarına vererek işletiyordu. Bununla alakalı konuşan Kırkar, Yine kimseye ihtiyacım yoktu. Sadece yaptıklarımı, sahip olduklarımı çekemeyen abilerim ve kardeşlerim vardı” dedi.
Hayatının abisine yardım için gittiği o ülkede bir hafta içinde değiştiğini belirten Ispartalı Kırkan’ın Avustralya ile Endonezya arasında yer alan bir ada devleti olan Doğu Timor ile ilgili hiçbir fikri yoktu.
İlk başta yalnızca abisine yardım etmek amacıyla bir aylık zaman dilimi için gittiğini düşünürken, ülkede henüz bir hafta geçirmiş olmasına rağmen abisinin “1 haftalığına Kamboçya’ya tatile gidiyorum” sözleriyle yalnız kaldı.
“Ne yol biliyorum ne de dil” diyen Ayhan Kırkar, “Bildiğim tek şey vardı. O da abimin ‘Denize sıfır evim var’ diyerek beni bıraktığı kümes gibi bir pansiyon odasının olduğu. Bir de onun restoran diye adlandırdığı hiçbir şeye benzemeyen, içinde farelerin cirit attığı pislik içinde bir mekan” dedi.
Abisinin kendisine oyun oynadığını ve kazandığı paraları almak istediğini söyleyen Ayhan, “Daha sonra aradan biraz zaman geçti, detaylıca düşünmeye başladım. Bu insanlardan uzak kalmak için belki iyi bir fırsattı, nasıl olsa o da korkudan bir daha buraya gelemeyecekti. Ben de bu fırsatı değerlendirip inatçı kişiliğim ve el becerilerim sayesinde kendime yeni bir düzen kurabilecektim. Abimle çok fazla sorun yaşadık, biz 6 kardeşiz ama yaşadıklarım yüzünden hiç kardeşimin olmadığını düşünüyorum” şeklinde konuştu.
Yorumlar kapalı.