Ayıların hibernasyon sırasında gösterdikleri başka bir önemli uyarlama, vücut sıcaklıklarının düşüşüdür. Çekirdek vücut sıcaklıkları nispeten sabit kalırken, ayılar ekstremite sıcaklıklarını belirgin bir şekilde düşürebilirler. Bu uyarlama, ısı kaybını minimize eder ve gereksiz enerji tüketimini engeller. Ayrıca, ayılar kalp atış hızında ve solunum hızında bir azalma yaşarlar, bu da genel olarak düşen metabolik hızlarına ekstra bir katkı sağlar.
Bu düşük fizyolojik aktivite durumunda, ayılar yemek yemez, su içmez, idrar yapmaz veya dışkılarını atma ihtiyacı hissetmezler. Bunun yerine, yaz ve sonbahar boyunca biriktirdikleri yağ depolarına güvenirler, bu depolar hayatta kalmaları için gerekli besinleri sağlar. Hibernasyon süresinin türler ve yerel çevre koşullarına bağlı olarak birkaç ay sürebileceğini belirtmek yerinde olacaktır.
Kış uykusundaki bir ayıyı uyandırmanın sonuçları, riskli ve potansiyel olarak tehlikeli bir girişimdir. Kış uykusundaki ayılar savunmasız bir durumdadır ve onları rahatsız etmek ağır sonuçlara yol açabilir. Bir ayının uyanışına tanıklık etmek çekici görünebilir, ancak hem insanların hem de ayının güvenliği ve esenliği her zaman öncelikli olmalıdır.
