Çalık, Sağlık mücadelesinin 1999’da lösemi teşhisiyle başladığını hatırlatan Çalık, “Hayatımın en zorlu savaşını verdim ve aylarca süren tedavilerle hayata tutundum. Ancak 10 yıl sonra lenfoma ile tekrar karşılaştım. Aynı azimle mücadele ederek yeniden kazandım” dedi.
Bugünlerdeyse cezaevinde ciddi sağlık sorunlarıyla karşı karşıya olduğunu belirten Çalık, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi’nin raporlarında ‘nüks riski, enfeksiyon riski, ciddi kilo kaybı ve sepsis’ gibi hayati tehlikeler belirtilmesine rağmen, Adli Tıp Kurumu’nun hiçbir tetkik yapmadan “Nüks etmez” raporu verdiğini söyledi.
“Bir insanın hayatı bir cümleye indirgenemez” ifadesini kullanan Çalık, bu durumun yalnızca kendi sağlığı değil, devletin hukuk ve sağlık sisteminin bir imtihanı olduğunu vurguladı.
Çalık, İzmir Şehir Hastanesi’nde tutuklu koğuşunda yatarken annesiyle yaşadığı duygusal anlara ilişkin de şunları anlattı: “78 yaşındaki annemi pencerede çaresizce bana bakarken gördüm. 1999’daki ilk teşhiste annemin acildeki korkulu bakışları gözlerimin önüne geldi. Bir annenin gözlerindeki acı, toplumun vicdanının acısıdır. Devlet, annelerin gözyaşını dindirmek için vardır, onları büyütmek için değil.”
Cezaevinde aşırı kilo kaybı yaşayan Çalık, kan değerlerinin her geçen gün düştüğünü, beyaz kan hücrelerinin hayati sınırların altına indiğine dikkat çekti. Vücudunun hastalıklara açık halde olduğunu ifade eden Çalık, “Böbreklerim iflas etmesin diye su içiyorum ama suyu sadece terle kaybediyorum. Mama takviyesiyle ayakta durmaya çalışıyorum. Kimseden imtiyaz istemiyorum. Yalnızca hukukun, devletin, vicdanın var olduğunu görmek istiyorum. Bu mesele yalnızca şahsi bir dava değil, adalet ve vicdanın davasıdır.”
Yorumlar kapalı.