“CHP İstanbul Milletvekili Erdoğan Toprak, haftalık değerlendirme raporunu yayınladı. Toprak, raporda şu tespit etmelere yer verdi:
İsviçreli Credit Suisse’in açıkladığı ‘Küresel Servet Raporu’; Türkiye’nin 1 trilyon doları aşan gayri safi ulusal hasılasının yüzde 40’ının 850 bin şahsa, Türkiye’deki toplam servetin yüzde 70’i popülasyonun yüzde 10’unu oluşturan 8,5 milyon şahsa ait olduğunu, ortaya çıkarttı. İktidar, ‘servet aktarma’ siyasetleriyle 21 senede AKP zenginlerini yarattı!
Popülasyonun en zengin yüzde 5’lik kesimi 4 milyon 250 bin birey toplam servetderi yüzde 59,2 616 milyar dolar hisse alırken, popülasyonun yüzde 95’i milli servetin yüzde 40,8’ini 424 milyar dolar paylaşıyor. Popülasyonun en muhtaç yüzde 30’u 2 milyon 550 bin birey milli servetderi hisse alamadığı gibi yalnızca borç sahibi. Borç meblağı da 1 milyar dolar. Türkiye’de 10- 50 milyon dolar arası serveti olan 2 bin 920, 50-100 milyon dolar arası serveti olan 320, 500 milyon dolar ve üstü serveti olan 31 birey.
İktidar sözcülerinin ‘ülkede aç, ekmek bulamayan yok. Tatil yerleri, kafeler dolup taşıyor, trafikte lüks vasıtadan geçilmiyor’ vb. ifadelerle korundukları tablonun oyuncuları, 85 milyon nüfuslu ülkede, 1 trilyon doları aşan milli servetin yüzde 70’ine el koyup, aralarında paylaşan 8,5 milyon birey!
Suriye ile banalleşme teşebbüsleri çıkmaza girmiş görünüyor. İktidar Suriye’de Amerika Birleşik Devletleri ile yakınlaşırken, Arap medyası Türkiye takviyeli ÖSO’nun Suriye’de İran’a karşı kullanılacağını öne sürüyor. Şam yönetimi, 20 Suriye askerinin öldürüldüğü IŞİD hücumundan Amerika Birleşik Devletleri, İsrail ve ‘işgalci’ diye nitelendirdiği Türkiye’yi mesul yakaladı! İktidarın Suriye’de Amerika Birleşik Devletleri ile yakınlaşması, Türkiye’yi Rusya ve İran ile karşı karşıya getirebilir. Rusya ve İran da PYD-YPG ile yakınlaşma yanında, yanaşan kış evvelinde her iki ülke Türkiye’ye karşı enerji kozunu masaya sürebilir. Tüm gelişmeler, Suriye’de tablonun karışık ve kritik bir sürece doğru ilerlediğini, Suriye ile banalleşme teşebbüslerinde çıkmaza girildiğini gösteriyor.
İki kamu bankası yurt dışından toplam 1,1 milyar kaynak bulduğunu açıkladı. Bankalar kanunu ve dış kaynak teminine dönük legal resmi teamüller gereği paranın kaynağı kamuoyuna açıklanması gerekirken bu yapılmadı. Devlet idaresindeki keyfilik, anaparası ulusa-defineye ait kamu bankalarına da dağılıyor. Şimdi de en büyük paydaşları olan definenin eforunu, haysiyet ve teminatını arkalarına alarak buldukları milyarlarca dolarlık borcun, kredinin kaynağını saklıyorlar. Rasyonel siyasete geçiş bu mu? Bu tefeci parası veya kara para mı ki, parayı verenin ismi açıklanmıyor? Neşeyi idarenin devlette süratle yaygınlaşmasının yansıması, kamu bankalarında da saydam olmayan, yalnızca tek şahsa hesap veren ‘neşeyi bankacılık’ olarak karşımıza çıkıyor.
